Hij werd geboren op 10 september 1925 te Zuid-Beijerland als vijfde kind van Meeuwis Visser (1894-1972) en Maria van Aken (1893-1983). Het echtpaar Visser kreeg negen kinderen: zes zonen en drie dochters. 

Om ongelukken te voorkomen

Op last van de Duitsers moest een groot deel van westelijk Nederland in februari 1944 worden geëvacueerd. Ieder moest zijn eigen evacuatie adres zien te vinden. Dat gold ook voor het gezin Visser, destijds woonachtig aan de Dorpsstraat A84 (later werd dat nummer 58) in Zuid-Beijerland. Het gezin Visser was voor het grootste deel naar Westervoort geëvacueerd. Daar kreeg men onderdak bij de broers en zusters van Maria Visser-van Aken. De ouders van Eduard en zijn jongste broer Mees, vonden onderdak bij de familie F. Dorrestein aan de Karthuizerstraat. Eduard, zijn zus Hennie en broer Leen vonden onderdak bij hun tante en oom Grada Wilhelmina en Willem Bennink-van Aken met neefje Willem aan de Veerweg. De zussen Corrie, Marie en broer Henk vonden onderdak bij de familie Verbeek aan de IJsseldijk. Zijn broers Jan en Huib tenslotte waren niet zo ver weggegaan. Huib vond onderdak bij A. W. Monster aan het Vuurbaken en ook Jan verbleef in Oud-Beijerland.

Op 11 april 1945 begon de bevrijding van de Veluwe door de oversteek van de IJssel bij Westervoort en noordelijker bij Wilp. De brug op de weg van Arnhem naar Westervoort was door de Duitsers opgeblazen. Eerst werden de Duitse stellingen aan de westoever van de rivier bestookt door artillerie, waarna the 48th Highlanders (1st Battalion) van het Canadese leger overstak in amfibievoertuigen. Direct werd er een pontonbrug gebouwd en het duurde niet lang voor er een sterk bruggenhoofd werd gevormd. In de weken daarna werd ook de rest van Nederland bevrijd en op 5 mei 1945 werd in hotel ‘De Wereld’ te Wageningen de officiële capitulatie van de Duitse troepen een feit.

Na de bevrijding werd de pontonbrug veelvuldig gebruikt. Deze was aangelegd naast de oorspronkelijke brug over de IJssel die onherstelbaar was beschadigd door de Duitsers. De plaats van de pontonbrug was zodanig gekozen dat verkeer gebruik kon maken van de bestaande opritten vanuit de uiterwaarden naar de IJsseldijk. Aan de kant van Westervoort, nog gedeeltelijk op de oprit, werd al snel na de bevrijding van Westervoort een Duitse antitankmijn ontdekt. Voor personen was dit niet gevaarlijk, maar voertuigen werden angstvallig uit de buurt gehouden. Op 28 mei 1945 dacht een soldaat, belast met de wacht bij de brug, er goed aan te doen de mijn uit te graven en te verwijderen. ‘Om ongelukken te voorkomen’, zo liet hij weten aan het groepje jongens dat zich die dag op die plaats bevond.

Terwijl hij begon met het uitgraven stonden Eduard en zijn broer Leen en hun 15-jarige neef Willem Bennik erbij te kijken. Op het moment dat het uitgraven bijna was voltooid, werd Leen weggeroepen. Toen hij vlakbij de woning van zijn oom was, aan de Veerweg, begon de Amerikaanse militair met het optillen van de mijn. Het explosief ontplofte meteen, zodat niet alleen de soldaat het leven liet, maar ook Eduard Visser en zijn neefje op slag dood waren. 

Toen in de dagen daarop een onderzoek werd ingesteld door de mijnopruimingsdienst, kwam men tot de slotsom dat de Duitsers onder de antitankmijn een boobytrap moesten hebben aangebracht. De mijnopruimingsdienst benaderde dit type altijd met de grootst mogelijke voorzichtigheid, want mijnen voorzien van een valstrik waren meer regel dan uitzondering. Wanneer de mijn omhoog getild werd ging deze vanzelf af. Specialisten bepaalden daarom eerst altijd of er onder de betreffende mijn nog een tweede zat. 

Eduard Visser, oud 19 jaar, werd begraven in Zevenaar.

De naam van Eduard Visser en zijn nagedachtenis leven voort:

• Monument herdenking burgerslachtoffers Korendijk in Piershil
• Op een gedenksteen op de begraafplaats aan de Kerkstraat te Lathum

Dit levensverhaal en bijbehorende afbeeldingen is een weergave van een eerder verschenen artikel op https://wo2-hoekschewaard.nl/zuid-beijerland/eduard-visser-%e2%80%a0-28-mei-1945/

Bronnen

• Dekker, Loek e.a., Oorlog in de Hoeksche Waard 1940-1945, (Heinenoord 2015)

laatst bijgewerkt: 31 januari 2025