Hij werd geboren op 19 november 1910 te Zevenbergen als zoon van Jan Visser (7 maart 1868, Goudswaard) en Pieternella van Nieuwenhuijzen (26 januari 1878, Dinteloord). Jan en Pieternella trouwden op 5 mei 1898 te Dinteloord. Frans groeide op met zijn broer en vier zussen.

Voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog was het gezin al naar Goudswaard verhuisd en Frans vond daar werk als landarbeider.

Inundatie

In februari 1944 werd besloten dat grote gebieden in de Hoeksche Waard moesten worden ontruimd, vanwege de voorgenomen inundatie van het gebied. Vanaf 16 februari 1944 werd voor de dorpen Goudswaard, Piershil en Zuid-Beijerland het bevel uitgevaardigd dat de inwoners binnen een week moesten verdwijnen.

Iedereen ging naarstig op zoek naar een evacuatie adres en niet altijd was er op hetzelfde adres plaats voor alle leden van het gezin. De nog thuiswonende kinderen Frans, zijn broer Adriaan en zijn zus Nel evacueerden naar Dinteloord, terwijl hun ouders onderdak vonden in Rotterdam. Frans, Adriaan en Nel werden opgenomen in het gezin van hun oom Johannes van Nieuwenhuijzen. Deze oom woonde net buiten het dorp, aan de havenkant. Frans, die toen 33 jaar was, ging ook daar als landarbeider aan de slag. Hij vond werk bij boer Van Nieuwenhuijzen, die geen familie van zijn oom was.

Aan het einde van 1944, ongeveer acht maanden na de aankomst van Frans met zijn broer en zus in Dinteloord, werd in dit gebied hevig gevochten tussen de Duitsers en de oprukkende geallieerden. In de nacht van 31 oktober 1944 bereikten de eerste Canadese troepen de polders rond het zuidelijker gelegen Steenbergen en Welberg. Na de bevrijding van Welberg volgde Steenbergen, op 4 november 1944. Op diezelfde dag werd Dinteloord bij vergissing gebombardeerd door de geallieerden, waarbij tientallen doden vielen. Het duurde nog tot 9 november 1944 voordat ook Dinteloord bevrijd was. 

De bevrijding van de rest van Nederland liet nog maanden op zich wachten en de twee broers en zus konden nog niet terug naar Goudswaard. In bevrijde Brabant maakten zij er maar het beste van, terwijl ze hoopten snel te kunnen terugkeren naar het ouderlijk huis. Dat hun verblijfplaats net buiten Dinteloord niet helemaal ongevaarlijk was kwam door de aanwezigheid van de Duitsers op Goeree-Overflakkee. De strijdende partijen schoten regelmatig granaten naar elkaar. Dit zogenaamde storingsvuur, bedoeld om eventuele vijanden te verjagen, kon voor de boeren op het land tot gevaarlijke situaties leiden.

Dit ondervond Frans Visser aan den lijve toen hij op 1 december 1944 samen met andere arbeiders werkzaam was op het land van boer Van Nieuwenhuijzen. De mannen waren bezig met het vullen van zakken met aardappelen toen ze door een granaataanval werden verrast. Frans kreeg een granaatscherf in zijn buik en werd opgenomen in het veldhospitaal van de geallieerden. Nadat hij daar enkele dagen was behandeld, werd hij overgebracht naar het ziekenhuis Charitas in Roosendaal. Zijn zus Nel ging daar dagelijks bij hem op bezoek.

Zijn toestand bleef in de weken daarna zorgwekkend, er moest zelfs een been worden afgezet. Op 9 februari 1945 overleed Frans Johannes Visser, 44 jaar oud, aan zijn verwondingen en werd waarschijnlijk te Roosendaal begraven. Na de oorlog is Frans Johannes Visser herbegraven op de Algemene Begraafplaats te Goudswaard.

De naam van Frans Johannes Visser en zijn nagedachtenis leven voort op:

• Het Monument herdenking burgerslachtoffers Korendijk in Piershil

Bronnen

Dit levensverhaal en bijbehorende afbeeldingen is een weergave van een eerder verschenen artikel op
https://wo2-hoekschewaard.nl/goudswaard/frans-johannes-visser-%e2%80%a0-9-februari-1945/

laatst bijgewerkt: 4 maart 2025