Huibert van der Hoek werd op 20 juni 1916 in Klaaswaal geboren als zoon van Hendrik van der Hoek (1879-1945) en van Jacoba Boender (1882-1932). Hij woonde later in Mijnsheerenland.

Huibert van der Hoek was korporaal-konstabel bij de Koninklijke Marine en diende op de Nederlandse mijnenlegger Hr.Ms. Prins van Oranje en was in 1942 gestationeerd in Nederlands-Indië. Het schip kon een totaal van 150 mijnen meevoeren tijdens mijnenlegoperaties. De mijnenlegger was ook ingedeeld als patrouilleschip en had als thuisbasis het eiland Tarakan voor de oostkust van Borneo. In december 1941 en januari 1942 kreeg de Prins van Oranje opdracht om mijnen rond Tarakan te leggen.

Toen Japan op 11 januari 1942 het eiland Tarakan aanviel, kreeg de mijnenlegger de opdracht om uit te wijken naar Soerabaja. Tijdens deze uitwijkpoging werd het schip rond tien uur ’s avonds echter door de twee Japanse torpedobootjagers Yamakaze en Yomogi ontdekt. De Japanners volgden de Nederlandse mijnenlegger onopgemerkt op enige afstand en iets voor half twaalf die avond ontstond een vuurgevecht tussen de drie schepen. Rond middernacht zonk de Prins van Oranje even ten zuiden van het eiland Bunyu in de Celebeszee. Van de 118 opvarenden kwamen er 102 om het leven. Huibert van der Hoek, 25 jaar oud, was één van de slachtoffers en kreeg een zeemansgraf in de Celebeszee.

Huibert van der Hoek wordt herdacht op het monument ‘Nederlands-Indië 1941-1945’ op de begraafplaats ‘Essenhof‘ in Puttershoek en op het ‘Marinemonument’ in Den Helder.

Bronnen

• https://oorlogsgravenstichting.nl/personen/64537/huibert-van-der-hoek
• https://wo2-hoekschewaard.nl/greup/huibert-van-der-hoek-%e2%80%a0-11-januari-1942/

Laatst bijgewerkt 18 maart 2025