Plaizier, Pieter Cornelis
Hij werd geboren op 5 juli 1924 te Heinenoord, als zoon van Cornelis Adrian Plaizier (1891-1978) en Maartje Troost (1900-1982). Piet groeide op met vier broers en drie zussen, het gezin woonde aan de Dorpsstraat 25A in Heinenoord.
Arbeitseinsatz
Piet werd in 1943, evenals duizenden Nederlandse mannen, gedwongen om in Duitsland te gaan werken. Deze Arbeitseinsatz was voor de Duitse bezetter een cruciale en nietsontziende manier om de oorlog gaande te houden. Piet werd, als fabrieksarbeider, tewerkgesteld in Berlin-Neukölln, hij woonde in de Hermannstrasse 32, bij een hospita.
Zijn oudere broer Dik werkte als bakker in een grote broodfabriek en woonde om de hoek in de Maholowerstrasse nummer 2, bij Frau Wolf.
In de Hermannstrasse was een concentratie van fabrieken waar mannen in de Arbeitseinszantz werkzaam waren, zoals een carrosserie- en fabricagefabriek van vrachtauto’s en brouwerijen. Buitenlanders werden op de begraafplaatsen ingezet, boden hulp bij begrafenissen en dolven de graven.
Er zijn verschillende versies, hoe Piet Plaizier om het leven is gekomen. Een verhaal gaat dat Piet om het leven kwam bij een bombardement van de Russen op Berlijn. Zijn broer Dik ging op zoek naar zijn broer maar vond het lichaam van zijn broer niet.
Een andere versie is dat hij eind april 1945 door NSDAP-mannen, vanwege plundering, werd doodgeschoten voor het pand Hermannstrasse 32, waar hij woonde. Deze informatie gaf Frau Wolf, de hospita van Dik. Zij had dit weer gehoord van een andere Hollander.
Het lichaam van Pieter Cornelis Plaizier werd niet meer teruggevonden. In de grafadministratie van de talrijke Rooms Katholieke Begraafplaatsen in de Hermannstrasse komt evenmin zijn naam voor.
Terugkeer van broer Dik
De oorlog was voorbij en Dik kon aan zijn terugkeer denken. Op 12 mei 1945 kwam Dik in Lager Biesdorf, in afwachting van zijn vertrek naar Nederland. Na Pinksteren, 20 mei 1945, vertrok Dik te voet uit Berlijn en na een lange reis kwam hij aan bij zijn ouders in Heinenoord. De vreugde van zijn thuiskomst werd getemperd door het verlies van hun zoon Piet. Ze hadden geen afscheid van hem kunnen nemen en zijn lichaam niet kunnen begraven. Dat knaagde aan hen, ‘ze dachten altijd nog dat hij ooit wel een keer zou verschijnen’. Na verloop van tijd werd er een rouwavond gehouden voor familie, vrienden en bekenden in Heinenoord om zo Pieter Plaizier te kunnen herdenken en herinneren. Iedereen was aanwezig, behalve zijn ouders. Zij konden het emotioneel niet aan om daarbij aanwezig te zijn.
Emigreren naar Canada
Dik Plaizier emigreerde in 1950 naar Canada en begon daar een broodfabriek die uitgroeide tot een groot concern.
Oudste broer Jan en zus Corrie vertrokken samen al eerder. Jan werd opgeroepen voor militaire dienst om naar Indië te gaan, maar hij emigreerde naar Canada. Zijn motivatie: ‘De oorlog heeft mijn broer al weggenomen – mijn lichaam krijgen ze niet’.
Broer Adrie volgde en begon een garagebedrijf en de laatste die vertrok was Kees met zijn vrouw Gerrie. Hij was chef-kok op de SS Rotterdam en werd chef-kok in Edmonton.
De ouders hadden er grote moeite mee! Hun dochters Lena en Maartje waagden de oversteek niet naar Canada en bleven in de omgeving van hun ouders.
De naam van Pieter Cornelis Plaizier en zijn nagedachtenis leven voort op het virtueel monument.
Bronnen
laatst bijgewerkt: 12 maart 2025