Hij werd geboren op 22 februari 1923 te Oud-Beijerland als zoon van Abraham Rood (1894-1942) en Betje Rood-den Hartog (1992-1942). Met zijn zus Vrouwke (1926-1942) groeide hij op aan de Molendijk nummer 20 in Oud-Beijerland waar zijn vader uitbater was van een slagerij.

Eli, zijn ouders en zus zijn goed geïntegreerd in het dagelijkse leven in de Oud-Beijerlandse samenleving. Vrienden had Eli genoeg en met name de jonge Arie Duifhuizen kwam regelmatig over de vloer. Eli had inmiddels zijn schooljaren achter de rug en hij assisteerde zijn vader als slagersknecht in de zaak. 

Oorlog en de beperkende maatregelen voor Joden

Het rustige leven werd vanaf 10 mei 1940 wreed verstoord. Er kwamen allerlei regels en verboden en met name de Joden moesten het ontgelden.

Als joodse jongen had Eli niet zoveel vrijheid meer. Hij werd verplicht een jodenster te dragen en in zijn persoonsbewijs was een ‘J’ gestempeld. Vanaf 24 april 1942 moesten een groot aantal slagerijen sluiten en dat betekende dat Eli en zijn vader nauwelijks nog vlees konden verkopen. Joden mochten niet meer reizen, niet naar het zwembad en mochten geen lid meer zijn van verenigingen waar niet-Joden kwamen. 

Eli kreeg een aanbod om te emigreren maar sloeg dat aanbod af. Arie Duifhuizen vertelde later dat hij nog had geprobeerd het gezin te laten onderduiken, maar dat aanbod sloeg ze af.

Eli Rood, zijn ouders en zus Vrouwke, kregen als een van de eerste in het dorp de ‘oproeping voor werkverruiming in Duitschland’  en ze moesten zich op 14 augustus 1942 melden bij Loods 24 te Rotterdam. Onder grote belangstelling stapten Eli, zijn ouders, Vrouwke en Jet Boers op de tram, op weg naar Rotterdam. Arie Duifhuizen fotografeerde niet alleen het vertrek maar met Cees Leeuwenhoek vergezelden zij hun vriend Eli naar Rotterdam. Ook Wim Verhagen, een goede bekende van vader Bram, ging mee!

Op het eindpunt Rosestraat liepen ze naar Loods 24 en bij de poort van de gemeentelijke handelsinrichtingen namen Arie Duifhuizen, Cees Leeuwenhoek en Wim Verhagen namen afscheid van Eli Rood en zijn familie. Ze zouden elkaar niet weer zien.

Diezelfde avond/nacht werden Eli en zijn familie met de trein naar Westerbork getransporteerd. De aankomst was toen nog in Hooghalen en de laatste vijf kilometer naar het kamp moest lopend afgelegd worden want de spoorlijn naar het kamp was vanaf 2 oktober 1942 pas klaar.

Op 17 augustus 1942 stond de trein naar Auschwitz klaar. Volgens een slachtofferlijst van Kamp Auschwitz (bron: ITS Bad Arolsen) zou Elias Rood op 30 september 1942 in Auschwitz zijn vergast evenals zijn vader Abraham, moeder Betje en zus Vrouwtje Sara. Elias Rood mocht 19 jaar oud worden.

De naam van Elias Rood en zijn nagedachtenis leven voort op:

• Het Joods monument aan de Bierkade in Oud-Beijerland
• Ter herinnering aan Elias en zijn familie is er het Roodpad in Oud-Beijerland
• Het Nationaal Holocaust Namenmonument Amsterdam

Bronnen

• Berg, Alie van den, Het Joods verleden van Oud-Beijerland, Historische Vereniging Oud-Beijerland (2008)
• Dekker, Loek e.a., Oorlog in de Hoeksche Waard 1940-1945 (Heinenoord 2015)
• Https://www.hvobl.nl/ Historische Vereniging Oud-Beijerland
• https://www.joodsmonument.nl/nl/page/129057/elias-rood
• https://www.oorlogsbronnen.nl/tijdlijn/255d4333-f3c6-4ed3-969b-89f017da81ea
• https://collections.arolsen-archives.org/en/search/person/5152384?s=Elias%20Rood&t=224163&p=0
• Wim Verhagen over het vertrek van Abraham en Elias Rood

laatst bijgewerkt: 21 maart 2025